Słowo Boże „ Ludzie, którzy są zdolni do bezwzględnego posłuszeństwa wobec praktyczności Boga są tymi, którzy prawdziwie Boga kochają ”
Posiadanie wiedzy o praktyczności i możliwość wyraźnego zobaczenia dzieła Boga – wszystko to jest widoczne w Jego słowach. Tylko w słowach Boga możesz zyskać oświecenie, więc powinieneś lepiej się w Jego słowa wyposażyć. Dziel się zrozumieniem uzyskanym ze słów Boga w społeczności, a przez twoją społeczność inni mogą zyskać oświecenie, które może wprowadzić ludzi na ścieżkę – ta ścieżka jest praktyczna. Zanim Bóg stworzy dla ciebie środowisko, każdy z was musi najpierw wyposażyć się w Jego słowa. Jest to coś, co każdy powinien zrobić – priorytet niecierpiący zwłoki. Pierwsza rzecz, jaką należy zrobić, by móc jeść i pić Jego słowa. W przypadku rzeczy, których nie jesteś w stanie zrobić, szukaj ścieżki praktyki pochodzącej z Jego słów, a w Jego słowach dopatruj się wszelkich kwestii, których nie rozumiesz lub wszelkich trudności, jakie napotykasz. Uczyń ze słów Boga swoje paliwo, pozwól im pomóc sobie w rozwiązaniu praktycznych trudności i praktycznych problemów, i pozwól Jego słowom stać się twoim wsparciem w życiu – wymaga to od ciebie wysiłku. Efekty należy osiągać przez jedzenie i picie słowa Bożego. Musisz być w stanie uciszyć przed Nim swoje serce i praktykować zgodnie z Jego słowami, gdy napotkasz problemy. Jeżeli nie napotkałeś żadnych problemów, po prostu jedz i pij. Czasami możesz pomodlić się i porozmyślać nad Bożą miłością, podzielić się ze swoją społecznością zrozumieniem Jego słów, oświeceniem i iluminacją, jakiej doświadczasz wewnątrz oraz swoją reakcją podczas ich czytania; możesz także prowadzić ludzi na ścieżkę – to jest praktyczne. Celem tego jest pozwolić słowom Boga stać się twoim praktycznym paliwem.
Ile godzin w ciągu dnia spędzasz prawdziwie przed Bogiem? Jaką część swego dnia oddajesz Bogu? Jaką jego część poświęcasz ciału? Posiadanie serca zawsze zwróconego w Jego stronę jest pierwszym krokiem na właściwej drodze do bycia udoskonalonym przez Boga. Możesz poświęcić swoje serce i ciało, i całą swoją szczerą miłość Bogu, położyć je przed Nim, być całkowicie posłusznym wobec Niego i bezwzględnie podlegać Jego woli. Nie dla ciała, nie dla rodziny i nie dla własnych osobistych pragnień, ale dla dobra domu Bożego. We wszystkim możesz przyjąć słowo Boże za zasadę, za fundament. W ten sposób twoje intencje i perspektywy będą we właściwym miejscu i będziesz kimś, kto zyskuje od Boga pochwałę przed Nim. Ci, którzy są mili Bogu to ludzie, którzy Mu się całkowicie oddali, którzy poświęcili się Jemu i nikomu innemu. Ci, których nienawidzi to ludzie, którzy są wobec Niego niezdecydowani, i którzy buntują się przeciwko Niemu. Nienawidzi tych, którzy w Niego wierzą i zawsze pragną się Nim cieszyć, ale nie potrafią całkowicie poświęcić się dla Niego. Nienawidzi tych, którzy mówią, że Go kochają, ale buntują się przeciwko Niemu w swoich sercach. Nienawidzi tych, którzy używają kwiecistych słów, by oszukiwać. Ci, którzy nie są szczerze oddani Bogu lub nie wykazują szczerego posłuszeństwa wobec Niego, to ludzie zdradliwi; są w naturalny sposób zbyt aroganccy. Ci, którzy nie potrafią być szczerze posłuszni przed zwyczajnym, praktycznym Bogiem, są nawet bardziej aroganccy i w szczególności stanowią posłuszne potomstwo archanioła. Ci, którzy prawdziwie poświęcają się Bogu, składają przed Nim całe swoje istnienie. Szczerze przestrzegają wszystkich Jego słów i są w stanie wcielać Jego słowa w życie. Czynią ze słów Boga fundament pod swoje istnienie i są w stanie szczerze poszukiwać części praktyki w słowie Bożym. Taka osoba prawdziwie żyje przed Bogiem. Jeżeli to, co robisz jest korzystne dla twojego życia, a poprzez jedzenie i picie Jego słów, możesz zaspokoić swoje wewnętrzne potrzeby i sprostać niedoskonałościom w taki sposób, że twoje usposobienie w życiu ulega przekształceniu, wówczas spełniona zostanie wola Boga. Jeżeli postępujesz zgodnie z wymaganiami Boga, nie zaspokajasz ciała, tylko spełnisz Jego wolę, to wkraczasz w rzeczywistość Jego słów. Jeśli chodzi o bardziej realistyczne wkroczenie do rzeczywistości Bożych słów, oznacza ono, że potrafisz wykonywać swoje obowiązki i spełniać wymagania Boga. Jedynie tego rodzaju praktyczne działania można nazwać wkroczeniem do rzeczywistości Jego słów. Jeżeli jesteś w stanie wkroczyć w tę rzeczywistość, to posiadasz prawdę. To jest właśnie początek wkroczenia do rzeczywistości; najpierw musisz przejść ten trening i dopiero potem będziesz zdolny do wkroczenia w głębsze realia. Pomyśl o tym, w jaki sposób przestrzegać przykazań i jak być lojalnym przed Bogiem. Nie myśl zawsze o tym, kiedy będziesz mógł wejść do królestwa – jeżeli twoje usposobienie nie ulegnie zmianie, to, co myślisz będzie bezużyteczne! Aby wkroczyć do rzeczywistości Bożych słów musisz najpierw być w stanie sprawić, że wszystkie twoje przekonania i myśli są dla Boga – jest to bezwzględnie konieczne.
Wielu jest ludzi, którzy obecnie przechodzą próby; nie rozumieją dzieła Boga. Jednak powiadam ci – jeśli go nie rozumiesz, lepiej nie wydawaj o nim osądów. Być może pewnego dnia prawda ujrzy światło dzienne i wówczas zrozumiesz. Nieosądzanie będzie dla ciebie korzystne, ale nie możesz tylko pasywnie czekać. Musisz dążyć do aktywnego wkroczenia na tę ścieżkę – tylko taka osoba może praktycznie wkroczyć. Ludzie przez swoją buntowniczość zawsze tworzą pojęcia o praktycznym Bogu. Wymaga to od wszystkich ludzi nauczenia się, jak zachowywać posłuszeństwo, ponieważ praktyczny Bóg stanowi ogromne wyzwanie dla ludzkości. Jeżeli nie możesz być stanowczy, to wszystko skończone; jeśli nie masz zrozumienia praktyczności Boga praktycznego, nie będziesz miał możliwości zostać udoskonalonym przez Boga. Krokiem decydującym o tym, czy ludzie mogą zostać udoskonaleni, jest zrozumienie praktyczności Boga. Praktyczność Boga wcielonego przybyłego na ziemię to próba dla każdej osoby. Jeżeli jesteś w stanie być stanowczy w tym aspekcie, wówczas jesteś kimś, kto zna Boga i kimś, kto prawdziwie Go kocha. Jeżeli nie potrafisz być stanowczy w tym aspekcie, jeśli wierzysz jedynie w Ducha i nie potrafisz wierzyć w praktyczność Boga, wówczas niezależnie od tego, jak wielka jest twoja wiara w Boga, na nic się ona nie zda. Jeżeli nie umiesz wierzyć w widzialnego Boga, czy możesz wierzyć w Ducha Bożego? Czyż nie próbujesz oszukać Boga? Nie jesteś posłuszny wobec widzialnego i materialnego Boga, czyż więc potrafisz być posłuszny wobec Ducha? Duch jest niewidoczny i niematerialny, więc gdy mówisz, że jesteś posłuszny wobec Ducha Bożego, czyż nie opowiadasz bzdur? Kluczem do przestrzegania przykazań jest pojmowanie praktycznego Boga. Gdy już zrozumiesz praktycznego Boga, będziesz w stanie przestrzegać przykazań. Przestrzeganie przykazań obejmuje dwa składniki: pierwszy to utrzymywanie niezłomnej wiary w[a] istotę Jego Ducha i możność zaakceptowania rozważania Ducha przed Nim. Drugim jest możność autentycznego zrozumienia wcielonego ciała i osiągnięcia szczerego posłuszeństwa. Czy to przed ciałem, czy przed Duchem, zawsze należy mieć serce pełne posłuszeństwa i strachu przed Bogiem. Tylko taka osoba ma prawo zostać udoskonalona. Jeżeli masz zrozumienie praktyczności Boga praktycznego, oznacza to pozostanie niewzruszonym podczas próby, a wówczas nic nie będzie cię przerastać.
Niektórzy ludzie mówią: „Przykazań łatwo jest przestrzegać. Wystarczy wyjść naprzeciw Boga, mówić szczerze i z oddaniem bez gestykulacji i to jest właśnie przestrzeganie przykazań”. Czy to prawa? A więc robisz za kulisami pewne rzeczy, które stawiają opór Bogu – czy zalicza się to do przestrzegania przykazań? Musicie w pełni zrozumieć kwestię przestrzegania przykazań. Wiąże się to z tym, czy rozumiesz praktycznego Boga; czy pojmujesz praktyczność; czy nie błądzisz i nie upadasz podczas tej próby – to właśnie zalicza się do posiadania solidnego świadectwa. Niesienie spektakularnego świadectwa Bogu głównie wiąże się z tym, czy pojmujesz praktycznego Boga, a także czy jesteś w stanie zachować posłuszeństwo przed tą osobą, która jest nie tylko zwyczajna, ale i normalna, a nawet zachować posłuszeństwo aż do śmierci. Jeżeli prawdziwie niesiesz świadectwo Bogu poprzez takie posłuszeństwo, oznacza to, że zostałeś zdobyty przez Boga. Być w stanie zachować posłuszeństwo aż do śmierci i nie skarżyć się przed Nim, nie osądzać, nie zniesławiać, nie trzymać się pojęć i nie mieć żadnych innych intencji – w ten sposób Bóg zyska chwałę. Posłuszeństwo przed zwykłą osobą, na którą człowiek spogląda z góry i zdolność do zachowania posłuszeństwa aż do śmierci bez żadnych pojęć – to jest prawdziwe świadectwo. Rzeczywistość, w którą zgodnie z Bożym wymaganiem ludzie mają wkroczyć jest taka, że jesteś w stanie być posłusznym wobec Jego słów, wcielać Jego słowa w życie, pochylić się przed praktycznym Bogiem i być świadomym swojego własnego zepsucia, być w stanie otworzyć swoje serce przed Nim i ostatecznie zostać przez Niego zdobytym przez te Jego słowa. Bóg zyskuje chwałę, gdy te słowa podbiją cię i uczynią cię w pełni posłusznym wobec Niego; tym sposobem Bóg zawstydza szatana i kończy swoje dzieło. Gdy nie trzymasz się żadnych pojęć o praktyczności Boga wcielonego, czyli gdy pozostajesz niewzruszony podczas tej próby, wówczas niesiesz dobre świadectwo. W dniu, w którym w pełni zrozumiesz praktycznego Boga i będziesz w stanie zachować posłuszeństwo aż do śmierci jak Piotr, zostaniesz zdobyty przez Boga i przez Niego udoskonalony. To, co robi Bóg, a co nie zgadza się z twoimi pojęciami stanowi dla ciebie próbę. Gdyby działania Jego byłyby zgodne z twoimi pojęciami, nie musiałbyś cierpieć ani być oczyszczanym. Dzieje się tak dlatego, że Jego dzieło jest tak praktyczne i tak niezgodne z twoimi pojęciami, że wymaga od ciebie porzucenia twoich pojęć. Dlatego też jest to dla ciebie próba. Boża praktyczność sprawia, że wszyscy ludzie przechodzą próby; Jego dzieło jest praktyczne, nie nadnaturalne. Po tym jak w pełni zrozumiesz Jego praktyczne słowa i Jego praktyczne wypowiedzi bez trzymania się jakichkolwiek pojęć, i będziesz w stanie szczerze Go kochać im bardziej Jego dzieło jest praktyczne, zostaniesz przez Niego zdobyty. Grupą ludzi, których zdobędzie Bóg są ci, którzy znają Boga, czyli ci, którzy znają Jego praktyczność, a ponadto są w stanie być posłuszni praktycznemu dziełu Boga.
W czasie, gdy Bóg jest cielesny, posłuszeństwo, którego wymaga od ludzi, nie jest tym, co ludzie sobie wyobrażają – by nie dokonywać osądów ani nie przeciwstawiać się Mu. Zamiast tego wymaga od ludzi uczynienia z Jego słów swojej reguły na całe życie i podstawy swojego przetrwania, a także tego, by bezwzględnie wcielali istotę Jego słów w życie, oraz aby bezwzględnie spełniali Jego wolę. Jeden aspekt wymagania od ludzi posłuszeństwa wobec Boga wcielonego odnosi się do wcielania Jego słów w życie, a drugi – do zdolności zachowania posłuszeństwa wobec Jego zwykłości i praktyczności. Tych aspektów należy bezwzględnie przestrzegać. Ci, którym uda się osiągnąć oba te aspekty to ci, którzy posiadają serce pałające szczerą miłość do Boga. Wszystkie te osoby zostały zdobyte przez Boga i kochają Boga tak, jak kochają własne życie. Bóg wcielony niesie w swoim dziele zwykłe i praktyczne człowieczeństwo. W ten sposób Jego zewnętrzna powłoka zwykłego jak i praktycznego człowieczeństwa staje się dla ludzi ogromną próbą; staje się dla nich największą trudnością. Jednak zwykłości i praktyczności Boga nie można uniknąć. Próbował wszystkiego, aby znaleźć rozwiązanie, ale ostatecznie nie potrafił pozbyć się zewnętrznej powłoki Jego zwykłego człowieczeństwa, jako że ostatecznie jest On Bogiem, który stał się ciałem, a nie Bogiem Ducha w niebie. Nie jest Bogiem, którego ludzie nie mogą zobaczyć, lecz Bogiem noszącym powłokę jednego ze stworzeń. W tym przypadku pozbycie się powłoki Jego zwykłego człowieczeństwa bynajmniej nie byłoby proste. Dlatego też bez względu na wszystko nadal wykonuje dzieło, które pragnie wykonać z perspektywy ciała. Dzieło to jest wyrażeniem zwykłego i praktycznego Boga, więc jak niezachowanie posłuszeństwa przez ludzi może być w porządku? Cóż takiego mogą zrobić ludzie w związku z działaniami Boga? Robi On to, co chce; to, czego efekt końcowy Go zadowala. Jeżeli ludzie nie będą posłuszni, jakie inne rozsądne plany mogą oni mieć? Do chwili obecnej nadal tylko posłuszeństwo może uratować ludzi; nie ma innych mądrych pomysłów. Jeżeli Bóg chce poddać ludzi próbom, cóż oni mogą na to poradzić? Lecz to wszystko nie jest pomysłem Boga w niebie; jest to koncepcja Boga wcielonego. Chce to zrobić, więc nikt nie może tego zmienić. Bóg w niebie nie wtrąca się w to, co On robi, więc czyż ludzie nie powinni zachować wobec Niego jeszcze większego posłuszeństwa? Chociaż jest on zarówno praktyczny, jak i zwykły, jest w pełni Bogiem, który stał się ciałem. W oparciu o Jego własne zamysły robi to, co chce. Bóg w niebie przekazał Mu wszystkie zadania; musisz poddać się temu, co robi. Chociaż posiada człowieczeństwo i jest najzwyklejszy, wszystko to celowo zorganizował, więc jak ludzie mogą patrzeć na Niego z wyraźną dezaprobatą? Chce być zwykły, więc jest zwykły. Chce żyć pomiędzy ludzkością, więc żyje pomiędzy ludzkością. Chce żyć pomiędzy boskością, więc żyje pomiędzy boskością. Ludzie mogą na to patrzeć, jak tylko chcą. Bóg będzie zawsze Bogiem, a ludzie zawsze będą ludźmi. Jego istocie nie można zaprzeczyć z powodu drobnych szczegółów ani nie można wypchnąć Go poza „osobę” Boga z powodu jednego szczegółu. Ludzie posiadają swobodę istot ludzkich, a Bóg posiada godność Boga; te rzeczy ze sobą nie kolidują. Ludzie mogą potępiać lub rozumieć Boga jak chcą. Czyż nie mogą tolerować Boga, który jest trochę bardziej nieformalny? Nie bądź taki poważny – wszyscy powinni wykazywać się wzajemną tolerancją; czyż wszystko nie byłoby wtedy ustalone? Czy nadal istniałoby wtedy jakiekolwiek wyobcowanie? Jeżeli ktoś nie może tolerować takiej małej rzeczy, jak może chociażby myśleć o byciu osobą wielkoduszną, prawdziwym człowiekiem? To nie Bóg sprawia, że ludzkości jest ciężko, lecz ludzkość sprawia, że Bogu jest ciężko. Zawsze robią z igły widły – naprawdę robią coś z niczego, a to całkowicie zbędne! Kiedy Bóg wykonuje swoje dzieło w ramach zwykłego i praktycznego człowieczeństwa, to co robi nie jest dziełem ludzkości, lecz dziełem Boga. Niemniej jednak ludzie nie widzą istoty Jego dzieła – zawsze widzą zewnętrzną powłokę Jego człowieczeństwa. Nie widzieli tak wielkiego dzieła, ale nalegają na to, by dostrzegać zwykłe i normalne człowieczeństwo Boga i nie chcą go porzucić. Jak można to nazwać byciem posłusznym Bogu? Bóg w niebie teraz „zamienił się” w Boga na ziemi, a Bóg na ziemi jest teraz Bogiem w niebie. Nie ma znaczenia, czy Ich zewnętrzny wygląd jest taki sam, czy też jak wygląda Ich dzieło. Ogólnie rzecz biorąc tym, który dokonuje dzieła Boga jest sam Bóg. Musisz poddać się Mu, czy tego chcesz, czy nie – nie jest to coś, co możesz wybrać! Ludzie muszą być posłuszni Bogu w sposób absolutny, bez cienia pozoru.
Grupa ludzi, których Bóg wcielony chce dziś zdobyć to ci, którzy spełniają Jego wolę. Ludzie muszą tylko być posłuszni Jego dziełu, a nie zawsze martwić się zamysłami Boga w niebie, żyć w niejasności lub utrudniać pracę Bogu, który stał się ciałem. Ci, którzy są zdolni do zachowania posłuszeństwa wobec Niego, są także tymi, którzy bezwzględnie słuchają Jego słów i zachowują posłuszeństwo wobec Jego porządku. Ludzie ci w ogóle nie zastanawiają się, jaki naprawdę jest Bóg w niebie lub jaki rodzaj dzieła Bóg w niebie obecnie dokonuje na ludzkości, lecz w pełni oddają serca Bogu na ziemi i składają przed Nim całe swoje istnienie. Nigdy nie rozważają własnego bezpieczeństwa i nigdy nie wywołują zamieszania z powodu zwykłości i praktyczności Boga, który stał się ciałem. Ci, którzy zachowują posłuszeństwo wobec wcielonego Boga, mogą zostać przez Niego udoskonaleni. Ci, którzy wierzą w Boga w niebie nic nie zyskają. A to dlatego, że to nie Bóg w niebie, lecz Bóg na ziemi obdarza ludzi obietnicami i błogosławieństwami. Ludzie nie powinni zawsze wywyższać Boga w niebie i patrzeć na Boga na ziemi jak na przeciętną osobę. Jest to nieuczciwe. Bóg w niebie jest wielki, wspaniały i posiada niezwykłą mądrość. Ludzie nie mogą Go zobaczyć. Bóg w niebie, taki, jakim wyobrażają go sobie ludzie, po prostu nie istnieje. Bóg na ziemi jest zupełnie przeciętny i nieznaczący; jest także całkowicie zwyczajny. Nie posiada nadzwyczajnego umysłu ani nie dokonuje przełomowych dzieł. On tylko pracuje i mówi w bardzo zwykły i praktyczny sposób. Choć nie mówi wśród grzmotu, ani nie przyzywa wiatru i deszczu, to On naprawdę jest wcieleniem Boga w niebie i naprawdę jest Bogiem żyjącym wśród ludzi. Ludzie nie mogą wywyższać tego, którego są w stanie zrozumieć, i który odpowiada ich własnemu wyobrażeniu Boga, ani nie mogą postrzegać Tego, którego nie mogą zaakceptować i absolutnie nie potrafią sobie wyobrazić jako maluczkiego. Wszystko to jest ludzką buntowniczością; wszystko to jest źródłem ludzkiego oporu wobec Boga.
Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego
