Pieśń uwielbienia „Hymn Królestwa (II) Nadszedł Bóg, Bóg jest królem”
I
W tej pięknej chwi, w ten radosny czas,
W niebie na górze i na dole
wszyscy śpiewają, śpiewają chwałę.
Któż nie jest podekscytowany? Któż nie jest beztroski?
Wobec tego, kto nie roni łez? Wobec tego, kto nie roni łez?
Ach...
Niebo, już nie stare niebo, jest niebem królestwa.
Ziemia, już nie dawna ziemia, jest miejscem świętości.
Po potężnym deszczu,
zepsuty, stary świat został całkowicie zmieniony.
Po potężnym deszczu,
zepsuty, stary świat został całkowicie zmieniony.
II
Góry i wody się zmieniają…
Ludzie też się zmieniają… wszystko się zmienia…
Oh, ciche góry, wstańcie i tańczcie dla Boga!
Oh, stojące wody, płyńcie dalej!
Oh, śniąca ludzkości, wstań i goń, wstań i goń!
Ach...
Bóg nadszedł… Bóg jest królem…
Bóg nadszedł… Bóg jest królem…
Wszyscy zobaczą twarz Boga na własne oczy,
usłyszą Boży głos na własne uszy,
i będą żyć życiem królestwa…
Jak cudownie, jak słodko…
Jak cudownie, jak słodko…
Niezapomniane… Niezapomniane…
Ach...
III
W gorejącym gniewie Boga, zwija się wielki czerwony smok.
W majestatycznym sądzie Boga
ukazana jest prawdziwa twarz diabła.
Pod surowymi słowami Boga,
człowiek w głębi odczuwa wstyd,
nie wie, gdzie się schować.
Przypomina sobie, jak szydził i drwił z Boga,
wciąż się pyszniąc i nie słuchając Boga.
Spójrz dzisiaj jeszcze raz, kto nie roni łez?
Kto nie obwinia się? Kto nie obwinia się?
W całym wszechświecie, wszyscy są wypełnieni łzami,
wypełnieni dźwiękami radości, wypełnieni śmiechem.
Bezgraniczna ekstaza… Bezgraniczna ekstaza…
IV
Bębni drobny deszcz, prószy ciężki śnieg…
Człowieka ogarnia smutek i radość.
Niektórzy śmieją się z rozkoszy, a niektórzy ronią łzy,
niektórzy krzyczą radośnie…
Każdy zdaje się zapomniał. Czy to mżysty wiosenny dzień?
Ach...
Czy kwitnący letni dzień?
Czy też dzień bogatych jesiennych żniw?
Czy też mroźny, zimowy dzień? Nie zgadnie nikt...
Chmury ścigają się wysoko na niebie,
oceany ziemi miotają i podnoszą się.
Synowie Boga tańczą z radości; lud Boży skacze z radości.
Aniołowie są w pracy, oni są pasterzami…
Na ziemi ludzie zabiegani, stworzenia mnożą się.
Na ziemi ludzie zabiegani, stworzenia mnożą się.
Ach...
ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”
Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego
